Μου ξανάρχονται ένα
ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια στιγμή.
Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί.
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά.
Και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα
ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά.
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά. Και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα μια ομορφούλα αγκαλιά.
Πρώτος το χορό να
σέρνω στου μοριά τις στράτες
και ξοπίσω μου μανιάτες και οι ψαριανοί.
Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ' τους μπαξέδες
Να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί.
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά.
Και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα
ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά.
Λευτεριά Πηδά η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες κι αυτός ολόρθος στέκει Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατο και Λευτεριά φωνάζει
Ελευτεριά για σένα χάνομαι μα θα `ρθουν πίσω μου άλλοι Στρατοί οι γιοι
μου και τ’ αγγόνια μου και θα σε λευτερώσουν
Μην κλαις κυρά κι εγώ θ’ αναστηθώ και θα σ’ αρπάξω πάλε Θα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάς θα καταλύω τα κάστρα
Λίγοι είμαστε κι αλίμονο στη γης αν ξοφληθεί η γενιά μας Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου και θα σε λευτερώσουν