Τραγούδια για την γιορτή της 25ης Μαρτίου 

 

 

 

 

Δέκα παλικάρια 

 

 

 

Δέκα παλικάρια στήσαμε χορό

στου Καραϊσκάκη το κονάκι

Πέφταν τα ντουβάρια από το χορό

κι από τις πενιές του Μιχαλάκη

 

Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λεβεντιά   | 2x

Κι όλη νύχτα κλαίγαμε, γοργόνα Παναγιά         | 2x

 

Και το βράδυ-βράδυ ήρθαν με τα μάς

Μάρκος Βαμβακάρης με Τσιτσάνη

Σμίξαν τα μπουζούκια και ο μπαγλαμάς

με τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη

 

Κι όλη νύχτα λέγαμε...

 

Έβαλα ένα βόλι στο καριόφυλο

κι έριξα, τη νύχτα να φωτίσει

Κι είπα να φωνάξουν το Θεόφιλο

τον καημό μας για να ζωγραφίσει

 

Κι όλη νύχτα λέγαμε...

 

Μπουμπουλίνα - Μαντώ Μαυρογένους

 

Λεοντόκαρδες γυναίκες

όμορφες, δυναμικές,

καπετάνισσες γενναίες

πάντοτε ηρωικές.

 

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα

και Μαντώ του Μαυρογένους

πλοία δώσατε και χρήμα

για τη λευτεριά του γένους.

 

Πολεμήσατε σαν άντρες

δε σκιαχτήκατε εχθρό

λευτεριά για την Ελλάδα

είχατε πάντα σκοπό.

 

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα

και Μαντώ του Μαυρογένους

πλοία δώσατε και χρήμα

για τη λευτεριά του γένους.

 

Θε να μείνετε για πάντα

σ’ όλων μέσα τις καρδιές

σαν παράδειγμα Ελληνίδων

σε στιγμές ηρωικές.

 

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα

και Μαντώ του Μαυρογένους ….

 

 

 

Ήρωες

Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές,
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα,
ήρωες μες στα χαλάσματα.

Αίματα, κόκκινο νερό,
αίματα, ποτάμι βουερό,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Εμπρός αδέρφια εμπρός
κι είναι μαζί μας ο λαός
στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα
μες στις πέτρες και στα χώματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Αέρας στις κορφές
μαύρο φεγγάρι στις καρδιές
έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά

 

 

Να ’τανε το εικοσιένα.

Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα

να ’τανε το εικοσιένα να ’ρθει μια βραδιά.

Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ’ αλώνι

και με τον Κολοκοτρώνη να ’πινα κρασί.

 

Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα

και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά

και να κρατάω τις νύχτες με τ’ άστρα

κα να φυλάω τα στενά.

 

Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα

να ’τανε το εικοσιένα να ’ρθει μια βραδιά.

 

Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις στράτες

και ξωπίσω μου μανιάτες και οι ψαριανοί

Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ’τους μπαξέδες

να με ραίνουν μενεξέδες τ’ άστρα κι ουρανοί.

 

Να πολεμάω τις μέρες...

 

Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα

να ’τανε το εικοσιένα να ’ρθει μια βραδιά.