Ένα παιχνίδι για μαθητές του δημοτικού. Βρίσκουμε ποια νότα εμφανίζεται στο πεντάγραμμο και τι χρονική αξία έχει. Πατάμε με το ποντίκι το αντίστοιχο πλήκτρο του πιάνου, τόσο όσο διαρκεί η νότα.
Το παρακάτω είναι ένα παιχνίδι μνήμης. Μας δίνεται η μελωδία και εμείς την επαναλαμβάνουμε. Ακόμα κι αν ξεχάσουμε ποια πλήκτρα πατήθηκαν, με την μουσική απομνημόνευση μπορούμε να βρούμε την σωστή μελωδία.
Ο μικρός Ήρωας Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή "Νομίζω πως τον κρύβεις στην
κουζίνα". Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα
κρυμμένα, μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό, εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.
Που
είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση. Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει κι όσο θα υπάρχουνε στη γη
κατακτητές, θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα
στάζει".
Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί, είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο. Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή μ’ ευχές για καλή τύχη απ’ το αρχηγείο.
Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά, αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες. Χωρίς το Σπίθα ίσως να `ταν πιο καλά, παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες. ρεφρέν Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό, μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι
εγώ, μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.
Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του. Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω που να μην το `χει πει κανένας για
κανέναν, εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω. Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.
Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση. Όπου κι αν είσαι, θα `χεις γεράσει μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
Ο μικρός ήρωας ορχηστρικό
Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι
Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι πήρανε βουνά και όρη
για την ίδια λευτεριά
Όμως του εχθρού οι σφαίρες τους σταμάτησαν τις μέρες
και δε θα γυρίσουν πια
Το 'να γελαστό κοιμάται και τη λευτεριά θυμάται
τ' άλλο ξάγρυπνο στο πλάι το μαχαίρι του τροχάει
Έστειλαν οι βαθμοφόροι το μαντάτο στο Βραχώρι
κι έκλαιγαν οι κοπελιές
Επρασίνισε το χώμα και δεν γύρισαν ακόμα
να τινάξουν τις ελιές
Από την ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠ.ΛΑΜΠΡΟΥ
Από την Μαρινέλλα
Πήραμε τ' Αργυρόκαστρο
Ποτάμι τρέχει ο Λαός στους στολισμένους δρόμους
στα μάτια του οργή και φως ανάπηροι στους ώμους
Πήραμε τ' Αργυρόκαστροκαι πάμε, και πάμε
και πάμε παραπέρα
Τύραννοι δε γλιτώνετε Αέρα... αέρα , Αέρα... αέρα
Η μάνα κλαίει στη γωνιά κι η κόρη στο μπαλκόνι
το δίκιο για τη λευτεριά σαν πέλαγο φουσκώνει
ΜΗΜΕΡΩΤΑΣ
Ταπολυβόλασωπάσαν
οιπόλειςαδειάσανκαικλείσαν
έναςβοριάς παγωμένος σαρώνειτηνέρημη γη
στρατιώτεςέρχονται –πάνε ρωτάνεγιατίπολεμήσαν
κι` εσύ ησυχάζεις τοδάχτυλο βάζεις ναβρείς την πληγή.