Αρχική σελίδα
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018
Παρουσίαση του θεατρικού έργου Το αστερόσπιτο.
Παρουσίαση του θεατρικού έργου Το αστερόσπιτο.
Την Τετάρτη 13-06-2018 στην αίθουσα εκδηλώσεων
του 31ου δημοτικού σχολείου παρουσιάστηκε από τους μαθητές του Δ1 και Δ2, θεατρική παράσταση με τίτλο Το αστερόσπιτο.
Ήταν το αποτέλεσμα ενός πολιτιστικού προγράμματος του σχολείου μας με θέμα
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕ
ΒΑΡΚΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ, που επιμελήθηκε και πραγματοποίησε η κ. Μαρίνα Γκούμλα δασκάλα θεάτρου. Συμμετείχαν και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου: Θανάσης
Παύλου, δάσκαλος μουσικής, Μαρία Κούτση, δασκάλα πληροφορικής, Ανατολή
Καρυπίδου, δασκάλα Δ2, Αγάπη Μελιτσούδη, δασκάλα Δ1,
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo4LLw9Ty58Aoi6_j8pwhEOtxprnQw7MzH3odib1QA4nb6a5x5kMcTBBorZhZ9CZRUd7Ma1zMBa8WS3k1bG6AKccJw4wYcEuDK5_QRw3UnU_9kRIpHmdmjbjhB6DyzL3cOf7NtUJabwD6D/s320/35227294_1020454211441155_2585928443745009664_n.jpg)
Αναμηνηστική φωτο μετά την παράσταση.
Τα τραγούδια της παράστασης.
Η καινούργια πολιτεία παρτιτούρα
Το τραγούδι της άρνησης παρτιτούρα
Το τραγούδι της ελπίδας παρτιτούρα
Το ποτάμι παρτιτούρα
Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018
Γιορτή Αποχαιρετισμού της Έκτης τάξης στο 40ο Δ.Σ.Θεσσαλονίκης 13-6-2018
Γιορτή Αποχαιρετισμού της Έκτης τάξης στο 40ο Δ.Σ.Θεσσαλονίκης 13-6-2018
Μια ακόμα φουρνιά παιδιών τέλειωσε το Δημοτικό. Αυτή η τάξη βέβαια ήταν ιδιαίτερη. 17 κορίτσια και 6 αγόρια! Αλλά το σημαντικό για μένα είναι ότι ήταν η πιο δεμένη τάξη που έχω συναντήσει ποτέ μου σε Δημοτικό! Παιδιά με ήθος, φιλότιμο, πολύ καλό χιούμορ, απίστευτη ζωντάνια. Μπράβο στην δασκάλα τους κ. Βαρβάρα Κομνηνού.
Τραγούδησαν λοιπόν το 'Ασπρα Καράβια΄ του Γιάννη Σπανού, με στίχους στα ελληνικά και στα Γερμανικά
(η κ. Ελεονώρα Γαρίτατζη καθηγήτρια των Γερμανικών, τους δίδαξε το γερμανικό κείμενο),
τα παιδιά των δρόμων του Κώστα Λειβαδά
και το τραγούδι του αποχαιρετισμού (η μουσική του είναι από το παραδοσιακό σκωτσέζικο τραγούδι "Auld Lang Syne". Η χρήση του βέβαια ήταν να γιορτάσει την αλλαγή του έτους στις 31 Δεκεμβρίου τα μεσάνυχτα. Στην Ελλάδα είναι γνωστό σαν προσκοπικό τραγούδι. Ο Λ.Κηλαηδόνης το έχει τραγουδήσει με τίτλο: 'όχι δεν χωριζόμαστε').
Μια ακόμα φουρνιά παιδιών τέλειωσε το Δημοτικό. Αυτή η τάξη βέβαια ήταν ιδιαίτερη. 17 κορίτσια και 6 αγόρια! Αλλά το σημαντικό για μένα είναι ότι ήταν η πιο δεμένη τάξη που έχω συναντήσει ποτέ μου σε Δημοτικό! Παιδιά με ήθος, φιλότιμο, πολύ καλό χιούμορ, απίστευτη ζωντάνια. Μπράβο στην δασκάλα τους κ. Βαρβάρα Κομνηνού.
Τραγούδησαν λοιπόν το 'Ασπρα Καράβια΄ του Γιάννη Σπανού, με στίχους στα ελληνικά και στα Γερμανικά
(η κ. Ελεονώρα Γαρίτατζη καθηγήτρια των Γερμανικών, τους δίδαξε το γερμανικό κείμενο),
τα παιδιά των δρόμων του Κώστα Λειβαδά
και το τραγούδι του αποχαιρετισμού (η μουσική του είναι από το παραδοσιακό σκωτσέζικο τραγούδι "Auld Lang Syne". Η χρήση του βέβαια ήταν να γιορτάσει την αλλαγή του έτους στις 31 Δεκεμβρίου τα μεσάνυχτα. Στην Ελλάδα είναι γνωστό σαν προσκοπικό τραγούδι. Ο Λ.Κηλαηδόνης το έχει τραγουδήσει με τίτλο: 'όχι δεν χωριζόμαστε').
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
Μουσικοθεατρική παράσταση με τους AVANTI MAESTRO
Την Πέμπτη που μας πέρασε, καλέσαμε τους Avanti Maestro στο σχολείο μας.
Απολαύσαμε μια υπέροχη μουσικοθεατρική παράσταση με κέφι, καταπληκτικό ήχο, διδακτικότητα, ευρηματικότητα, φτιαγμένη με πολύ μεράκι! Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το θέαμα και σε μας τους εκπαιδευτικούς ξεπεραστήκαν οι προσδοκίες μας! Τους ευχαριστούμε ολόψυχα!!!
Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΗ του 40ου Δ.Σ.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2018
ΑΣΠΡΑ ΚΑΡΑΒΙΑ
Weiße Schiffe, unsre Träume
Auf dem Weg zum weiten Meer
Weiße Schiffe, unsre Träume
Άσπρα καράβια τα όνειρα μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρα μας.
Sie segeln friedlich auf dem Wasser
Lassen sich treiben immer fort
Weiße Schiffe, unsre Träume
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.
Sanft fällt das Licht des Mondes auf uns
Zeigt uns den Weg zum Horizont
Und auch die Sterne funkeln für uns.
Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει.
Wir seheln fröhlich immer weiter,
Über das glitzernd-Blaue Meer
Weiße Schiffe, unsre Träume
Και θ’ αρμενίζουν ω! χαρά μας
ίσια στο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρα μας.
Weiße Schiffe, unsre Träume
Auf dem Weg zum weiten Meer
ΈΝΑ ΚΑΡΑΒΙ
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές
Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά
Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να γλεντήσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά
Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές
Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ
Παλιό κι ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί,
Θα’ ναι γραμμένο πάντοτε βαθιά μες
στην ψυχή.
Κι αν όλα χάσεις στη ζωή και πλούτη κι αγαθά,
σου μένουν φίλοι αληθινοί, πιστοί παντοτινά.
Τα χέρια δώστε σταυρωτά ετούτη τη στιγμή
και τη φιλία αυτή παιδιά σφραγίστε στην ψυχή.
Όχι δε χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά,
μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά.
Παλιό κι ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί,
Θα’ ναι γραμμένο πάντοτε βαθιά μες
στην ψυχή.
Όχι δε χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά,
μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά.
μα θα ξαναβλεπόμαστε
αδέ-ε-λφια-α- μου-ου-
συ-υ-χνάαααααααααα.
Σάββατο 2 Ιουνίου 2018
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΚΤΕΣ 31ο Δ.Σ.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2018
Τα μαθητικά τα χρόνια
Τους μαθητές τους
τρώει το στρες
κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές
τους μαθητές τους
τρώει το στρες
κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες,
Άλγεβρες,
Γραμματικές
Μα εγώ θα έδινα τα
πάντα να γινόμουνα,
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις, στα ίδια
θρανία,
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν
καχύποπτα,
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα
Τους μαθητές τους τρώει το στρες,
τα
καρδιοχτύπια, οι συζητήσεις
ες στις σχολικές αυλές
τους μαθητές τους τρώει το
στρες,
μα σαν τελειώσει το σχολείο
τελειώνουν της ζωής μας κι οι στιγμές, οι
πιο καλές
Μα εγώ θα έδινα τα
πάντα να γινόμουνα, ….
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Στα ίδια μέρη θα
ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο δασάκιι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο δασάκιι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ
Μη με κοιτάς
Μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς
Μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν
Λες και είσαι εκεί
Πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί
Την πρώτη αγάπη τους προφέρουν
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι
Μη με κοιτάς
Έχω αλλάξει τώρα πια μη με κοιτάς
Είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι
Όμως μπροστά
Στα μάτια σου τα παιδικά μοναδικά
Μια καρδιά θα σπάσει πάλι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές,
περπατήσαν στο φεγγάρι στο φεγγάρι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
τσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι
_
Μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς
Μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν
Λες και είσαι εκεί
Πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί
Την πρώτη αγάπη τους προφέρουν
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι
Μη με κοιτάς
Έχω αλλάξει τώρα πια μη με κοιτάς
Είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι
Όμως μπροστά
Στα μάτια σου τα παιδικά μοναδικά
Μια καρδιά θα σπάσει πάλι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές,
περπατήσαν στο φεγγάρι στο φεγγάρι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
τσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)