ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΚΤΕΣ 31ο Δ.Σ.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2018

Τα μαθητικά τα χρόνια

Τους μαθητές τους τρώει το στρες 

κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές 

τους μαθητές τους τρώει το στρες 

κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες, 

Άλγεβρες, Γραμματικές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα, 

πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα 

στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία, 

με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία 

και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα, 

τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα

Τους μαθητές τους τρώει το στρες, 

τα καρδιοχτύπια, οι συζητήσεις 

ες στις σχολικές αυλές 

τους μαθητές τους τρώει το στρες, 

μα σαν τελειώσει το σχολείο 

τελειώνουν της ζωής μας κι οι στιγμές, οι πιο καλές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα, ….

 Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας

Χαθήκαμε μια νύχτα στο δασάκιι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας

ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

Μη με κοιτάς
Μ' αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς
Μ' αυτά τα μάτια που με ξέρουν
Λες και είσαι εκεί
Πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί
Την πρώτη αγάπη τους προφέρουν
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι
Μη με κοιτάς
Έχω αλλάξει τώρα πια μη με κοιτάς
Είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι
Όμως μπροστά
Στα μάτια σου τα παιδικά μοναδικά
Μια καρδιά θα σπάσει πάλι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
Έτσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές,
περπατήσαν στο φεγγάρι στο φεγγάρι
Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί
Σε όλου του χάρτη τις γωνιές
Σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί
Μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
Έτσι είναι οι ζωές
Λες θα τα πούμε και περνάνε οι εποχές
τσι είναι οι ζωές
Τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
Κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι

_